Ölümüne Sever Maçolar

Aslında "Aman hayırlı bir koca bulsun, aile kursun" ihtirası ile yetişmiş her "iyi aile kızı" gibi bende ezberlediğim üzere, gelecekteki temiz ailemin düşleri ile geçiriyordum en canlı (!) yıllarımı. Ama beynim, duyduğu vaazları hazmettiği halde, bacak aram tümünü kusuyor ve bildiği yoldan gitmek için ölesiye inad ediyordu. Bu çekişmenin "ortada sıçanı" zavallı bendeniz, kendimce uzlaştırıcı bir karara varmıştım: ideal erkeğim bir yandan beni arzularının gün yüzü bilmez mahsenine kapatıp iyice becerecek; ama diğer yandan aşktan kendimden geçirecek; ve sonuç olarak ille de benimle "yuva" kuracak biri olacaktı. Genç kazlık... pardon gençkızlık saflığı, temiz aile kızı söylemi ve benim fıkır fıkır erojen bölgeler; üçünün de gönlü olacaktı böylece! Karar almak başka, karın doyurmak başka; yani aldığım kararlara karşın tanrının verdiği dişiliğin karnını yine de doyuramıyordum anlayacağınız. Doyuramadıkçada açlığımı suyuna tirit oto-erotik seanslar ile bastırmaya çalışıyordum: