Panşehir

Bu ıslaklık. Biraz yağmur.

Birazını ben ağladım.

Üzerimdeki çamur.

Ben de bazen battım ama çoğunu öyle attılar.

Anıdır kalsın diyorum.

Altımdaki kırmızı beni sakla diyor usulca.

İnsan bazı anılarından çıkamadan kendini nasıl toplayabiliyor, nasıl şimdiki zamanda kalıyor, bilmiyorum.

Nerdeyim, bilmiyorum.

Ne yapıyorum, bilmiyorum.

Bu durumda hayal kurmak küstahlık benim için.

Kuruyor muyum, yaprak mıyım, bilmiyorum.