Reis Bey

Türk Silahlı Kuvvetleri, ülke yönetimine bütünüyle el koymuştur... Parlamento ve hükümet feshedilmiştir... Parlamento üyelerinin dokunulmazlığı kaldırılmıştır... İşte her şey, bu bildiri ile sona erdi, erdirildi: Liderler gözaltına alındı. Atatürk'ün kurduğu CHP bile kapatıldı. Demokratik kitle örgütleri, sendikalar işlevsiz hale getirildi. Belediye meclisleri feshedildi. TBMM'nin kapısına üç yıllığına kilit asıldı ve demokrasinin "d" si bile kalmadı... İşte her şey, bir açıklama ile başladı: Liderler serbest bırakıldı. Yeni partiler kuruldu. Demokratik kitle örgütleri, sendikalar çalışmalarına tekrar başladı. Belediye Başkanlığı seçimleri yapıldı, TBMM'nin kapısına asılan kilidin anahtarı bulundu ve demokrasinin "e" ye doğru yeni tarihi başladı... Son ve başlangıç. Her son ve hep yeni bir başlangıç... Öyle oldu... "Son" demokratik olmadı. "Başlangıç" demokratik oldu mu acaba? Tartışılır. Demokratik yaşama geçişin temel koşulu seçimler. 1983 ve 1984... Önce milletvekili, sonra belediye başkanı seçimi. 1984, 1989, 1994 ve 1999 yerel seçimleri... İşte bu kitap bu dönemleri kapsıyor. Türkiye'de sadece İzmir için yazıldı. Neden mi? Çünkü siyaset sadece Ankara'da yapılmıyor. Çünkü İzmir'de yaşayan herkes bunları bilmeli. Çünkü geçmiş unutulmaz, unutulursa geleceğe yön verilemez. Ve çünkü, insan unutmaz... Ve de Çünkü, birilerinin bunları yazması gerekiyordu...