Rüzgar İçin Sözler

"Salyangozlarla, kurbağa sıçrayışlarıyla,
geldim buraya, ruh.
Söyle bana, deriden yoksun beden,
bir balık terler mi?
Bu damarların içinden sürünerek geçip
gidemem geri,
Kıvranıyorum bir başka seçenek için.
Uçurumlar! Uçurumlar fırlatıyor beni gerisingeri."

Bu kitapta yer alan şiirler 1930- 1963 yılları arasında Theodore Roethke tarafından yazıldı. Roethke, deneyciliğin moda olduğu bir dönemde lirik ve metafizik şiirler yazdı. İnsana olduğu kadar yerin yüzüne de yapılmış "dikine" bir yolculuktu bu şiirler ve Ayşenur Güvenir aynı yolculuğu 1996'da Türkçe'de tekrarladı. Roethke gibi, onun da yanında rüzgara açık bir söğüt, atıyla uyuyan bir cadı, yağmurdan sırılsıklam bir örümcek vardı.

Tadımlık
5. "Kış başlarıydı..."

Kış daha yeni başlıyordu,
Bir ara-zamandı yaşanan,
Kırlar kahverengiydi hâlâ yer yer:
Otların kemikleri sallanıp duruyordu rüzgârda,
Üstünde mavi karın.

Kış daha yeni başlıyordu,
Işık usulca geziniyordu donmuş arazinin üstünde,
Kuru tohum taçlarının üzerinde,
Hayatta kalmayı başaran güzel kemikler
Rüzgârda sallanıp duran.

Işık gezindi geniş arazinin üstünde;
Kaldı.
Otlar bıraktı sallanmayı.
Zihin devindi, yalnız değildi
Berrak havanın içinde, sessizlikte.

Işık mıydı?
Işık mıydı içindeki?
Işığın içindeki ışık mıydı?
Canlanmaya başlayan hareketsizlik,
Ama yine de hareketsiz?

Canlı, anlaşılması mümkün bir ruh
Eğlendirmişti seni bir vakit.
Gelecek yeniden.
Hareketsiz kal.
Bekle.