Şeftali Ağacı

Sonunda ahırın kapısına geldim. Tarık abim henüz gelmemişti.
Tarık abiiii, diye seslendim.
Kimse beni duymuyordu. Üzerimin ıslanmasına mutlaka çok kızacaklardı. Islak elbiselerimi kimse görmesin diye bahçeye doğru hızlı hızlı koştum. Endişe ve korku ile içeri girdim.
Amca! Kovalar elimden düştü amca!
Amcam ıslak elbiselerimi görmüştü. Artık bisikleti de şeftaliyi de unutmalıydım. Onca çaba boşuna gitmişti ama düşünen kimdi.
Amcaa, diye tekrar koştum. Elini tuttum.