Sevmek Karanfil ve Kiraz

Bütün yataklarını yitirmiş ilk geceden Üstüne kös dövülmüş bir şehirden geçmek zor Ayazdan kıran girmiş bin dallı basmalara Benim dilim varmıyor "şehir düştü" demeye Kumaştan çalan terzi çalıları eğiyorEğninde eski bir yaz düşmüş kör bir makastan Bir kere tutuştu mu bu şiirden geçmek zor Eğilip de geçiyor biçtiği her kumaştan Benim dilim varmıyor "şiir düştü!" demeye Terzi kumaştan çalmış ellerini seviyorAğzını bıçak açmaz bir elleri var onun Issız ve yazısız bu nehirden geçmek zor Bir ırmağı düşlerdi gök hiç hesapta yokken Benim dilim varmıyor "nehir düştü!" demeye Çalınmış kumaşlardan terzi bir dağ dikiyorBirikmiş urbaların o vakitsiz uykusu Dağılınca git gide, düşü birden geçmek zor İpliğini sürüyen bir iğnenin gözüyle Benim dilim varmıyor "bu bir düştü!" demeye Kumaştan çalan terzi o her şeyi biliyor.