Su Damlasına Sığdırılan Yaşam_{Sanat Cephesi}

Yitirilen masumiyetler
Tek tek geri dönüyor
Şehri-i İstanbul'a
Yüreğimin aktığı yere.
Ay ışığının kilitli yalnızlığı
Kol demirlerini aydınlatıyor.
Yalnızlık bölüşülüyor.
Bir ekmeği üleşir gibi.
Ay
Yalnızlığından,
Kol demirleri
Kollardan ayrılıyor.
Esrikçe sevişmeler başlıyor sonra.
Bir yarasa ürkekliğinde
Sıyrılıp gidiyor
Geceden ölüm.
Yeni bir yaşam doğuyor