Suya Düşen Kan

Hazreti Adem, Hazreti Yakub, Hazreti Yusuf, Hazreti Fatıma
ve Zeynül Abidin
Bu beş insan, tarihte herkesten çok ağlamıştır.
Hazreti Adem, cennetten çıkarıldıktan sonra o kadar çok
ağladı ki gözyaşları yüzünde iz bıraktı. Hazreti Yakub,
oğlu Yusufa o kadar ağladı ki, gözlerini kaybetti. Bu yüzden
Hazreti Yakuba şöyle dediler: Ey Yakub! Sen o kadar
Yusufu düşünüp ağlıyorsun ki ağlamakla helak olacaksın.
Hazreti Yusuf da babası Yakubdan uzak kaldığı için o
kadar ağladı ki, hapiste olanlar rahatsız oldular ve şöyle
dediler: Ey Yusuf! Ya geceleri ağla gündüzleri sus veya
gündüzleri ağla geceleri sus!
Hazreti Yusuf geceleri veya gündüzleri ağlama hususunda
onlarla anlaştı.
Hazreti Fatımatüz Zehra da babasından sonra o kadar
çok ağladı ki, Medine halkı rahatsız oldular ve: Ey Peygamberin
kızı! Gece gündüz ağlaman bizde derman bırakmıyor
ki iş yapalım dediler. Hazreti Fatıma, babasının
firakına ancak altı ay dayanabildi.
İmam Zeynül-Abidin de kırk yıl boyunca Kerbela için
gözyaşı döktü. Önüne yemek bıraktıklarında ağlıyordu,
kendisine su getirdiklerinde ağlıyordu
Bir gün yakınlarından birisi, Ağlamanızla kendinizi helak
edeceğinizden korkuyorum! deyince şöyle dedi:
Ben üzüntü ve kederimi Allaha şikayet ediyorum. Ben
bir takım şeyler biliyorum ki sizler bilmiyorsunuz. Ben
Kerbelayı hatırladığımda hıçkırıklar boğazımı sıkıyor..