Taksim'deki Gökkuşağı

"Kamera, kuş ve çocuk seslerinin azalan tonu eşliğinde yavaş yavaş dönüyor. Aynı zamanda gitgide yaklaştığı iki katlı bir evin, uçuşan beyaz perdesinin arkasından bir yüz görünüyor. O yüz şu an için size hiçbir şey ifade etmiyor. Pencereden usulca bakan o yüz, aslında film bittiğinde, kocaman bir öykü anlatmış olacak belki de. Her yüzün ayrı bir hikâyesi vardır; iyi veya kötü, alışılageldik veya değil ama mutlaka bir hikayesi vardır. Çoğu zaman etra- fımızdaki yüzler ve hikâyeleri tanıdık olur. İlgimizi çekmez- ler bile. Kendimizinkine benzettiğimiz bu hikâyeler tekrar tekrar yaşanmaktan usanmış gibi kendi haline bırakılırlar.

Islak kumların ve suçlusu dalgaların arasında, uzun uzun bakıştık. Bazen gözlerimi kamaştırdı, bazen gözlerimi ondan alamadım. Yaşadığım, herkesin yaşayabileceği, ama farkına varamayacağı bir histi..."