Türk Sinemasında Engellilik Ve Hastalık

Sinema günümüz toplumlarında da yer alan politik çıkarların ve iktidar söylemlerinin mücadele ettiği çok önemli bir kültürel temsil pratiğidir. Dolayısıyla sinema filmleri toplumsal gerçekliğin üretilmesinde ve inşa edilmesinde çok önemli işlevleri olan bir sanat dalıdır. Bu çalışmada sinemada bedenin, hastalığın ve engelliliğin yer alış biçimleri yukarıda sözü edilen temsil kavramı açısından ele alınacaktır. Diğer bir ifadeyle son dönem Türk sinemasında yer alan beden temsilleri engelli ve hasta beden üzerinden çözümlenecektir. Tarihsel süreç içerisinde toplumsal yapı içerisinde makbul olan ile olmayanı belirleyen daima kültürel ve toplumsal sistem olmuştur. Çalışmada günümüz toplumunda kabul gören bedenin hangisi olduğu, hangi bedenlerin tolere edildiği ve en önemlisi hangi bedenlerin makbul olarak görülmediği araştırılmaktadır. Engelli ve hasta beden tarih boyunca "makbul olmayan" beden olarak kabul edilmişlerdir. Ancak hastalığın bir analiz kategorisi ve maddi pratikler kümesi olarak seyrinin engellikten farklı olduğunu da belirtmekte yarar vardır. Engelli bedeni ise daima normal/ideal bedenin ötekisi olarak kurulmuştur. Çalışmada makbul olmayan bu bedenlerin son dönem Türk sineması içerisinde yer alan Yazı Tura (2004), Sonbahar (2008), Dilber'in Sekiz Günü (2009), Başka Dilde Aşk (2009), Saç (2010) ve Kelebeğin Rüyası (2013) filmlerinde nasıl temsil edildiği ortaya koyulmaya çalışılacaktır.