Türk Sufiliğine Bakışlar_{Türkiye'de Tarihin Saptırılması Sürecinde}

Türk İslam'ı, yani Türkiye'nin tarihsel, toplumsal ve kültürel geleneği içinde şekillenmiş özgül biçimiyle İslam, son yıllarda hararetli tartışmalara konu oluyor. Özellikle Alevilik, çetin tartışmaların savaş alanı görünümünde. Bu tartışmalarda, somut tarihsel bağlamları gözetmeyen bir bakışın egemenliği görülüyor. Gerek Alevilik, gerekse Türk İslam'ının simge isimleri, bugünkü Kemalist veya "Türk-İslam Sentezci" vs. ideolojik tercihleri doğrultusunda, dümdüz bir tarihsel süreklilik kurgusu içinde efsaneleştiriliyor. Ahmet Yaşar Ocak'ın elinizdeki derlemesi, her şeyden önce somut bağlamları gözeten bir tarihçilik yaklaşımının örneğini veriyor. Derlemedeki makaleler, Türk İslam'ının ve özellikle heterodoks geleneğinin özgül karakterini tasvir eden önemli katkılar içeriyor. Anadolu tarihsel coğrafyasında ortodoks ve heterodoks İslam kültürleri arasındaki etkileşimin boyutları da bu çerçevede dikkatimize sunuluyor. Heterodoks Halk İslamı'nın farklı kültürleri bağdaştırıcı
özelliğini, tasavvufi-mistik karakterinin baskınlığını ve mehdici niteliğini sergileyen Ahmet Yaşar Ocak, Türk İslam'ının dört önemli kişiliğini özellikle ele alıyor: Ahmet-i Yesevi, Mevlana Celaleddin-i Rumi, Yunus Emre, Hacı Bektaş-ı Veli.
(Arka Kapak)