Yalnızlığa Yaslanmak

Yıllar akar gider, yalnız kalırsın,
Yanlızlığa yaslanırsın çaresiz.
Ne hayatı sever, ne tad alırsın,
Yanlızlığa yaslanırsın çaresiz.
İçindeki boşluk büyür gittikçe,
Tüm çevren boşalır, yıllar bittikçe,
Dağ sandığın dostlar seni ittikçe,
Yanlızlığa yaslanırsın çaresiz.
Yorgun bedeninin konaklarında,
Bazen zaman çınlar kulaklarında,
Acı bir tebessüm dudaklarında,
Yalnızlığa yaslanırsın çaresiz.
Son deminde, ihtiyarlık devrende,
Dost namına kimse kalmaz çevrende,
Bir başına şu vefasız evrende,
Yalnızlığa yaslanırsın çaresiz.