Yasak Alan

Tutuştu gün, soldu şiir, bir mevsimlik heves oldu yapraklar. Atlas, gök kubbeyi sırtında taşırken zamanın eskittiği ben, yetişemedim gençliğine. Bütün yağmurlar bohçalandı günahlarıyla, vebal ne? Dedi ki:

"Vebali ömrümüzden kanayan aşktır

ve biz bir ağacı süt damıtan teninden tanırız..."

Söyledi şair:

yazılar aşktan yıkılsa da yoksun

tüm yapraklar mevsiminden utansın

...

hangi sokaktı rüyaya açılan

kalbimde yalnızlık dar alan

söylesin dünya

her aşk ay şekli mi...

yalan!