Yaşam Kökten Yalnızlıktır

İstanbul'da gece olur...
Gözlerime bakar denizin koyu yeşili.
Ay denize düşer, deniz gözlerime,
Bir ağıt yakar kalbim şu kahrolası geceye.
İstanbul yorgun,
İstanbul hüzünlü,
İstanbul sabaha hasret yatar gecelerde.
Boğazın gözleri buğulu, kalbi viran,
İstanbul'un derdi,
Yüreğime bıraktığı sevda.
Yine kapıldı,
Yine kapıldı gönlüm dağlara!
İşte bunun adı sürgün!
İstanbul'da sürgün böyle başlar sevdaya.
İstanbul'da gece olur...