Yürek ki Serpa Bir Hüzün

Burada insanların sesleri yok
Evlerde resmi yaşanıyor aşklar
Damga pulla süslü senetler çerçeveli
Sen ki sesimi öğretensin bana
Sen ki aşkın çığlık gibi
İnsanı hesapsız kılan yanını
Bilsen nasıl arıyorum sesini
Çölü buz ülkede güneş vahası
Mektubunda; nasılsın

Uslanmaz çocuğum diyorsun
Anımsar mısın bilmiyorum
O şiiri tozarken çok sarhoştuk
Sultanahmet'te bir bankta
Birbiriyle öpüşürken gözyaşlarımız
Bağıra çağıra birlikte okumuştuk
Ne demişti Cemal abi
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni
(Arka Kapak'tan)