Nazik Adında Bir Kadın

Yıl 1993. Halen 97 yaşında olan annem, Atinanın hamamı, yandan çıkar dumanı diye bir türkü mırıldanıyor. O gün, yetmiş yılın ötesinden gelen bu mırıldanışla, kitabımıza konu olan, belgesel bir olayın ilk adımı atılmış oldu. Öyküyü önce annemden dinledim, sonra uzun bir araştırma yaptım. Uşakın Yunan askerlerince işgali sırasında, bir Yunan çavişi, Nazik adında bir kızı, evlenmek amacıyla ülkesine götürür. Bu birliktelikten iki çocukları olur. Yaşamın gerçekleri, kültür, dil, din farkı yüzünden, Nazikin oralara uyumu kolay olmaz. Otizme varan ve yavaş yavaş şizoidinin sınırlarını zorlayan, zaman zaman nörotik davranışlarını, öykü içinde izleyeceksiniz.
Nazikin yalnızlık ve yabancılaşma sorunlarıyla başedebilmesi için tek dayanağı iki çocuğudur. Yaşamın acımasız kuralları, kocası için de işlemektedir. Adam iki çocuğuyla Naziki bir Türk şilebine bindirir, Türkiyeye gönderir. Bu acılı dramı başından sonuna dek, yudum yudum siz de yaşayacaksınız.
Kitabın içindeki en çarpıcı ve gizemli bölümden, burada söz etmiyorum, bir süpriz olarak sizlere bırakıyorum. Uzun süre teninizde ve ruhunuzda hissederek, unutamayacağınız bu belgesel öykümüzü, saygıyla beğeninize sunuyorum.