Öğrencimiz Kendini Neden Astı ?

Bir okulda sözle anlatılamayan, öğretmenden öğrenciye geçen bazı şeyler vardır. Öğrenci, bir iş yapılırken öğretmeni izler... Örneğin, öğretmen istekli çalışıyor, anlatılanları ilgiyle izliyor, saygı duyuyor, yürekleniyor, gülümsüyor, gururla öğrencilerine bakıyor... Öğrenci, o bakıştan o susuştan etkilenir, öğrenir.

Bu çocuklarda korkunç bir güç var. Bir kez inansınlar, ne yapmaları gerektiğini bilsinler... Bir damla sevgi versek deniz olarak sunarlar bize.

Çıkarsız, candan birer dostturlar. Güven verirler, kararlıdırlar.
Şu ruh durumu içinde, Düden Çayının denize atılışına benziyorlar.
Yüksek, güçlü, apak...

Bu çocuklara maden gösterilsin, tırnaklarıyla kazıp, avuçlarıyla dağıtırlar halka...
İş gösterilsin, işçi olur işletir, gemi olur taşır, uçak olur yıldızlara karışırlar...

Bu çocuklar, çıplak yerlerde ağaç, renksiz yerlerde çiçek olurlar.
Işık olur aydınlatır, ses olur çınlatır, bereket olurlar.
İş gösterilsin; içler dağlayan türkülerin yanında mutluluk türküleri yankılansın.

Böyle bir güçten yararlanmak yerine biz: ? Sen karışma!" diyoruz....