Siyabend U Xece

Xwendevanên delal:
Demê mirov li wêje û toreya kurdî dinêre, pir bi eşkereyî dewlemendî û tekûziya wê tê xuyanîkirinê. Di vî warî de bi dehan berhemên wêjeyî di kirasê helbest û nesîrê da tên dîtin wekû ŞÎRÎN Û FERHAD, MEM Û ZÎN, KAWEYÊ HESINKAR, LEYL Û MECNÛN ÛHWD.
( XECÊ û SIYABEND), yanî nivîsîna niha li ber çavê we ye, yek e ji destanên evîndarî û qehremanî di toreya kurdî da.
Ev destan ji aliyê Mamosta SIYABEDOV ve bi zimanê şîrîn ê kurmanciya jorîn ve hatiye nivîsîn. Mamoste Şukur Mustefa jî, ji rênivîsa slavî derbazê rênivîsa kurdî (tîpên soranî). Kiriye, me jî pêwîst zanî wekû xwendevanên me yên bi rênivîsa kurdiya latînî dixwînin, ji vî behrem ê giranbiha behremend bibin, lewra me jî dest bi zivirandina wê kir.

Dibe ku di naveroka destanê da, di warê ziman, giranî û carna çewtî hebin di çapê da; lê me nexwest guhertinê tê da çêbikin, ji ber ku destpakî rûmet dayineke ji bok eda nivîskar. Her weha mamosta Şukûr Mustefa di dawiya pirtûkê da, ferhengokek bi şêweya Soranî amade kiriye, me jî wate ya wan peyvan wergerande ser şêweya Kurmanciya jorîn û hindek ji peyvên kû wateya wan dihat nas kirin, ji nav hatin derxistin.
Ûmêd ewe bibe cihê rezamendiya xwendevanên giranmaye, tevlî kêmasiyên di wergerandin û çapê de heyî.