Yönelişler ve İnhiraf Çizgileri

Kendi insaniyetlerini feda ederek, insan olduklarını zanneden ehl-i dalalet, insana gerçek insanla aynıleşen İslam'ı, her ne kadar yeryüzünden silmek gayreti içindeyse de İslam, kainatın ruhu, Kur'an da aklıdır. İslam ve Kur'an'ın timsali kamil insan ise, kainatın hem aklı, hem ruhudur. Dolayısıyla, kamil insanın yeryüzünden çekilmesi, kıyametin kopması ve ehl-i dalaletin yegane hayat kabul ettiği dünya hayatının sonu demektir.

İnsan, yeryüzünün halifesidir; Allah'ın ilim ve irade dahil bütün esmasıın tecelli meşheri olarak, yeryüzünde Allah adına ve Allah için tasarrufta bulunacak ve sulh, denge ve ahenk içinde yeryüzünü göklerle bütünleştirecektir. Bunun için İslam, bir yönüyle Kur'an'ın maksadları istikametinde insanın doğumuyla ölümü arasında uzanan Sırat'ın adı olduğu gibi, diğer yönüyle de Şeriat-ı Fıtriye'ye mutabaatla yeryüzünün hilafetini hakkıyla yerine getirmesi için insanın üzerinde yürümesi gereken ikinci bir Sırat'ın adıdır.

İslam Medeniyeti'nin inanç ve gaye temelini, bizzat elleriyle helvadan yaptıkları putlara önce tapıp, sonra da karınları acıkınca yemek derekesinde bir zihni sefaletten, kendisini kabulle çok kısa bir zaman dilimi içinde insanlığın Kıyamet'e kadar mürebbileri olmaya yükselen çekirdek bir cemiyetin kutlu ferdlerinden Rebi b. Amir'in devrin Sasani İran orduları komutanı Rüstem'e söylediği şu sözler oluşturmaktadır: "Biz, insanları yerlerin basıklığından göklerin enginliğine, kullara kulluktan bir Allah'a kulluğa ve sahte dinlerin zulmünden İslam'ın aydınlığına çağırıyoruz."
(Arka Kapak)